USA 2023
California/Arizona/Utah.
Terug in Tecate voor een nieuw visum van een half jaar en dus een half jaartje VS. De grensovergang verliep wat verwarrend! We zouden een I94 formulier digitaal ingevuld en betaald moeten hebben, maar hier hadden we nog nooit van gehoord.
We konden het aan de grensovergang niet krijgen; want de kassière was niet aanwezig en wij hadden ons VS simkaartje nog niet kunnen activeren. Na wat op en neer gepraat en wachten hadden ze toch iemand gevonden die de kassa kon beheren en was alles snel geregeld. Daarna konden we zonder verdere inspectie van de camper de VS inrijden.
Onze eerste stop was op camping MA-TAR-AWA in het Viejas indianenreservaat.
Hier hanteerden ze nogal strenge regels. Het moest een echte camper zijn en alles moest intact zijn. Er werd nogal moeilijk gedaan over de kapotte voorruit, maar na tussenkomst van de Chief mochten we toch de camping op. Hier wat dagen gebleven om o.a. de was te doen en de camper goed stofvrij te maken.
Nadat we alles weer in orde hadden nog een bezoekje gebracht aan een grote outlet alwaar we wat schoenen en merkshirts hebben gekocht. Daarna weer naar Julian waar we weer een heerlijke appeltaart hebben gekocht. Omdat er op ons plaatsje bij de bibliotheek gebouwd werd konden we hier niet staan zoals de laatste keer. Besloten om door te rijden en zo kwamen we uit op een uitzichtpunt aan Lake Henshaw. Hier zijn we gebleven totdat het tijd werd om naar Los Angeles te vertrekken om daar Frank, Linda en Manon te treffen. Ze hebben er een camper gehuurd en samen gaan we 4 weken rond toeren in Californië, Arizona en Utah.
Op weg naar Los Angeles moesten we dwars door de stad over een 16 baans autoweg. Zelfs hier stond het verkeer nog regelmatig stil en zo kwamen we rond de middag aan op camping Dockweiler. Deze is prachtig gelegen aan het strand maar helaas ook langs het internationale vliegveld. De enorme herrie van de dag en nacht opstijgende vliegtuigen was minder! Een uurtje later kwamen Frank, Linda en Manon aan met hun huurcamper. Als ontvangst een fles champagne open getrokken met heerlijke appeltaart uit Julian.
De volgende dag gezamenlijk in een taxi naar de Hollywood Boulevard gereden en diverse bekende sterren op de stoep bekeken om vervolgens de Big Bus te nemen om een tour door de stad te maken. Deze tour viel erg tegen. Los Angeles staat bijna helemaal in het teken van de de filmindustrie en de sterren die daaruit voortkwamen. Niet echt ons ding. In Santa Monica uitgestapt en over over de pier geslenterd. Hier was van alles te doen en het is ook het eindpunt van de beroemde route 66. Na heerlijk te hebben gegeten bij een Italiaans restaurant zijn we weer met een taxi terug gegaan naar de camping. Nog een dagje op de camping gebleven en blij dat we na twee slapeloze nachten i.v.m. het vliegtuig lawaai richting Mojave N.P. konden vertrekken.
In het Mojave N.P. bleken veel wegen te zijn afgesloten dus was het park maar beperkt te bekijken. Midden in het park vrij gekampeerd tussen de grote Yoshua trees en de volgende ochtend op weg naar het Grand Canyon N.P.
Onderweg kwamen we in Needles, een stad aan de Colorado Rivier. Hier was een mooie overnachtingsplek direct aan de rivier waar we dus heerlijk vanuit de camper zo de rivier in konden duiken om af te koelen. I.v.m. de ontzettende hitte zijn we een dagje langer gebleven. Vlak voor het Grand Canyon N.P. hebben we op BML land in de bossen overnacht. De dag erop naar het helivliegveld en een helikoptervlucht over de Grand Canyon gemaakt. Dit was een geweldige ervaring. Daarna met de pendelbus diverse mooie uitzichtpunten over de Canyon bezocht. De volgende dag hebben we zelf de andere kant van de Canyon bekeken en zijn daarna richting Page gereden. Voordat we in Page aankwamen de Horseshoe Bend bezocht. Dit is een bijzondere bocht in de Colorado Rivier in een erg diepe kloof. De wandelroute er naar toe was bij meer dan 40 graden in de felle zon wat minder, maar we hebben het overleeft! De dag eindigde in Page op de parking van de Walmart.
De ochtend erop naar de Upper Antilope Canyon. De Upper Antilope Canyon was ook een ervaring die niet gemist mag worden. We gingen met een jeep naar de canyon en samen met een gids liepen we door de canyon. De gids wees ons op allerlei mooie dingen die we zelf misschien niet ontdekt hadden. De lichtinval en de kleurschakeringen op de rotsen waren adembenemend mooi! Na deze mooie belevenis zijn we naar de Glen Canyon stuwdam wezen kijken. Deze ligt in de Colorado rivier en zo is Lake Powel ontstaan. Naar het meer gereden en op camping Lone Rock konden we de camper direct aan het meer parkeren en konden we regelmatig een frisse duik nemen. Hier waren we wel weer aan toe want het was al een paar dagen rond de 40 graden.
De volgende ochtend naar Monument Valley gereden. Onderweg even op de plaats gestopt waar Tom Hanks stopte met rennen in de film Forrest Gump. Via Mexican Hat eindigden we in de Valley of the Gods. Al deze parken en plaatsen hebben we vorig jaar ook al bezocht, maar het is geen straf om ze voor de tweede keer te zien. Alleen jammer dat het overal zo ontzettend warm is in deze periode. Canyonlands, Needles en Island in the Sky waren weer een belevenis. Overnacht aan de Colorado rivier in Moab en van daaruit naar Arches N.P. We hadden thuis al een tijdslot gereserveerd om het Park binnen te kunnen! De weg naar “de Windows” welke vorig jaar was afgesloten was nu open en hier een paar kleine wandelingen gemaakt naar de prachtige door het weer gevormde natuurlijke bogen.
De volgende dagen het Goblin State Park, het Capital Reef N.P. en Staircase Escalante N.P. bezocht. Bryce was net zoals vorig jaar weer een hoogtepunt waar we weer erg van onder de indruk waren. Dit blijft voor ons het mooiste park. Na een nachtje op BML land hebben we afscheid genomen van onze medereizigers. We hadden i.v.m. het extreme warme weer besloten om koelere regionen op te zoeken.
Hoog in de bergen boven Flagstaff afkoeling gevonden en daar waren we blij mee! Hier twee dagen gebleven en toen naar Flagstaff. Dit is een een stadje geheel in de ban van route 66. Verder richting het oosten rijdend bleef het thema “route 66”. In het Petrified Forest N.P. een stop gemaakt om de versteende bomen te bekijken. Op onze overnachtingsplek bleek de bevestigingsbout en moer van het bandenrek verdwenen te zijn. Deze hing dus alleen in het onderste scharnier vast. We hebben geluk gehad dat de boel toch is blijven hangen! De volgende morgen in Gallup spullen gekocht bij Home Depot en samen het bandenrek weer goed gerepareerd!
Na de reparatie weer verder richting Taos.
New Mexico/Colorado/Nebraska
Onderweg naar Taos in het Santa Fe National Forrest overnacht. De coyotes liepen hier langs de camper op zoek naar eten. Ze hadden pech want wij voeren geen wilde dieren. Het was inmiddels helaas wel weer behoorlijk warm geworden en we waren blij dat we nog wat boompjes hadden voor wat schaduw. De luifel durven we vaak niet uit te draaien i.v.m. overal plotselinge rukwinden. De volgende dag hebben we vlakbij Taos de Earthships bekeken. Dit zijn huizen die gemaakt zijn van allerlei afvalproducten zoals banden, flessen, blikjes en wat al niet meer. Ze zijn energie neutraal, wekken hun eigen energie op, hebben hun eigen rioolsysteem en verbouwen hun eigen groente. Het waren heel bijzondere bouwwerken en tuinen.
Jammer dat voor de meeste woningen wel een dikke 8 cilinder diesel stond!
Rondom Taos hebben we wat indianendorpen bezocht en in Taos zelf hebben we het oude Taos Puebla bekeken. Daarna vanwege de warmte de Exchante route gaan rijden die door de bergen loopt. Hier in de bossen een heerlijk koele plek gevonden om te overnachten. De volgende dagen hebben we hoog in de bergen op een camping doorgebracht. Nog een paar dagen in het Storie Lake State Park geweest en lekker aan het meer gestaan voor wat verkoeling. Besloten om verder noordwaarts te gaan omdat we het hier veel te warm vonden.
Via Poncha Springs kwamen we in het mooie koele Colorado. Een prachtige plek gevonden hoog boven de Twinlakes met een prachtig uitzicht over de bergtoppen en de twee meren. Een paar dagen genoten van het aangename weer en de mooie uitzichten alvorens een toeristische route, the top of the Rocky’s bypass, te gaan rijden. Via de Indenpendence pas van 3600 meter hoog naar Aspen gereden. Aspen is een bekende wintersport plaats en het was er nu midden in de zomer ook ontzettend druk. Het was er super toeristisch en alle parkeerplaatsen waren vol. Je moest ver buiten het centrum parkeren en met een pendelbus naar het centrum. Daar houden we niet van dus maar lekker door gereden. We kwamen weer de Colorado Rivier tegen welke we een tijdje moesten volgen door een mooie kloof. Hier ook een goede parking gevonden om te overnachten. De volgende ochtend verder naar Leadville.
Leadville is een oud mijnstadje met veel authentieke huizen, winkels, saloons en een prachtig oud theater. We hebben een tour door het meer dan 100 jaar oude theater gemaakt en in de even oude saloon heerlijk gegeten. Overnacht hebben we in het bos aan Lake Turquoise.
Via de Loveland pas en dwars door Denver naar de stad Loveland gereden. Op de voor ons inmiddels bekende plek mochten we niet meer overnachten. We zijn dus verder gereden en zo kwamen we uit in Fort Collins. Hier werden we aan het eind van de middag verrast door een heftige onweersbui met hele harde windstoten, veel regen en zelfs hele grote hagelstenen. We waren bang dat onze zonnepanelen het zouden begeven, maar die kunnen blijkbaar nogal tegen een stootje! Ze waren in ieder geval wel weer mooi schoon!
De volgende ochtend naar onze de volgende bestemming, Scotts Bluf N.P. Hier zijn we 2 dagen op een camping neergestreken. Van hieruit naar Pine Ridge Reservation gereden om een Pow Wow mee te maken. Onderweg een stop gemaakt bij Carhenge, dit is de tegenhanger van Stonehenge! In Pine Ridge konden we een plekje uitzoeken tussen de tenten en de Tipi’s op het evenementen terrein. Een Pow Wow is een bijeenkomst van, voor en door de indianen om hun gebruiken en cultuur in ere te houden en door te geven aan de volgende generatie. Er zijn dans wedstrijden waarbij er ook gejureerd word op de prachtige klederdracht van de Indianen. Er waren ook rodeo wedstrijden en tevens een Indian Raley. Dit is een paardenen wedstrijd waarbij 1 rijder zonder zadel de wedstrijd rijd op 3 verschillende paarden. Na elke ronde word er van paard gewisseld. Het is een onvoorstelbaar schouwspel waarbij grote prijzen op het spel staan. Een leuke bijkomstigheid was dat we er ook nog iedere dag een gratis maaltijd kregen. Alcohol en drugs zijn er verboden. Alcohol hebben we behoudens ons eigen pintje niet gezien, maar de weet kon je overal ruiken. Het was een prachtig weekend met veel kleur, cultuur en muziek. We hebben onze ogen uitgekeken. Van de buurman die naast ons sliep hoorden we dat er een nog groter Pow Wow was een duizend kilometer noordelijk in Crow Agency. Hier gaan we na deze geweldige ervaring dus ook heen!
South Dakota/Montana/North Dakota
Vlakbij was het memoriaal van Wounded Knee, hier is op 29 december 1890 een bloedbad aangericht onder de Ovalla Sioux indianen. Meer dan 300 mannen, vrouwen en kinderen zijn hier gedood door het Amerikaanse leger. Er is een liedje over gemaakt door Redbone. In Europa is het een hit geweest maar hier in Amerika kent niemand het!
Verder naar Badlands N.P. wat weer een mooi park was. Buiten het park op een hoge klif met een mooi uitzicht op de geërodeerde bergen overnacht. De volgende dag eerst naar het stadje Wall waar we naar de grootste drugstore van de VS zijn geweest. Veel mooie merkwinkels maar alles hier is ontzettend duur. Hier in dit stadje stond ook de grootste Jackaloop. Dit is een konijn of haas met een gewei en soms een fazanten staart. Het is een mythisch dier uit de Amerikaanse folklore. Daarna terug naar Badlands om de rest van het park te bekijken. We zagen bizons, pronghorn antilopes, dikhoorn schapen en heel veel prairiehondjes.
Tegen onze principes in naar een soort safaripark wat diverse mensen ons hadden geadviseerd; Bearcountry! De Safari was ongeveer 15 minuten en de dieren hadden maar weinig ruimte. We zagen poolwolven, elken, rendieren en veel beren. Na dit teleurstellende bezoek doorgereden naar Mount Rushmore in de Black Hills. Een beeldhouwwerk in de rotsen met de hoofden van 4 presidenten. Te weten George Washington, Thomas Jefferson, Abraham Lincoln en Theodore Roosevelt. Van 1927 tot 1939 is er gewerkt aan de beelden. Ze zijn minutieus met explosieven gemaakt!
Na een rustig nachtje in de bossen naar Crazy Horse gereden. Crazy Horse is de indiaanse tegenhanger van Mount Rushmore. Crazy Horse was het opperhoofd van de Oglala Lakota stam. Er word nog steeds gewerkt aan het beeld wat ook met explosieven wordt gemaakt. Dit beeld wordt in tegenstelling van Mount Rushmore niet gefinancierd door de overheid maar uit giften, donaties en entreegelden. De indiaanse gemeenschap wil hier scholen, een universiteit en nog meer informatieve zaken realiseren om zo de indiaanse cultuur te bewaren. Er is al een erg mooi en indrukwekkend museum. Hier uren rond gewandeld en ons in de indianen cultuur verdiept. Vlak bij Crazy Horse in de bossen overnacht en de ochtend erop naar het Custer State Park. Dit is ook een mooie bestemming in de Black Hills. Helaas konden we 2 routes niet rijden omdat daar tunneltjes inzaten die of te laag of te smal waren voor onze Gipsy Queen. Op een van de uitzichtpunten hoog boven in het park konden we op een afstand van zo’n 50 km zowel Mount Rushmore als Crazy Hors zien. Weer op de laagvlaktes van het park werden we omringd door een grote kudde Bizons.
De volgende bestemming was Sturgis. Sturgis is een klein slaperig dorpje waar gedurende 10 dagen lang duizenden motor liefhebbers bij elkaar komen. Ieder jaar is de Sturgis Rally waar bijna een miljoen motorrijders en bezoekers op af komen. In een omtrek van honderden kilometers zijn er motortochten en in ieder dorpje staan vele stands met motoren en aanverwante artikelen. Sturgis is het middelpunt en het hele dorpje staat vol met de Harley, Indian en BMW motoren. Hier hebben we ons 2 dagen vermaakt met het bekijken van de prachtige motoren en het soms extreme motorvolk. Dames gekleed in bijna niets, met airbrushed bovenlijf, versieringen op de tepels en broeken zonder achterkant. Naast de vele motorstands waren en ook honderden tatoo shops en nog meer souvenirshops. Waar de camping het hele jaar maar een paar dollars kostte vroeg men nu maar liefst $ 240,- per nacht voor een plaats zonder elektra en water. We hebben de camper op een terrein achter de BMW stand geparkeerd waar we mooi centraal stonden zodat we na het bezoek aan de prachtige saloon zo ons bed in konden rollen. Na twee dagen tussen de ronkende motoren vertrokken naar Deadwood.
Deadwood word omschreven als het gewelddadigste stadje van het “wilde westen”. Het had een mooie hoofdstraat met weer super mooie saloons. Via Lead waar een grote open mijn ligt verder naar Belle Fourche voor een rustige overnachting. Aan het eind van de middag kwam Moving Mountains ook aanrijden. Moving Mountains kennen we al langer van FB en het bouwen van campers. Moving Mountains is een Scania V8 camper met maar liefst 700 PK! Martin, Bianca, Evy en Luka zijn sinds het voorjaar ook voor onbepaalde tijd aan een wereldreis begonnen. We hebben er een gezellig avondje van gemaakt en zijn de volgende morgen samen naar Devils Tower N.P. gereden. We zagen er rotsklimmers aan de steile wanden van de Devils Tower hangen. Van daaruit verder naar Lake deSmet. Aan Lake deSmet heerlijk kunnen afkoelen in het meer. We zijn er nog een dagje extra gebleven omdat het zo warm was en zijn toen samen naar Crow Agency gereden waar de Pow WoW van de Crow indianen was. De campers vlakbij de Arena geparkeerd zodat we mooi centraal stonden. Na de middag kwamen ook Robert en Clary aan en zo stonden we met 3 Nederlandse trucks tussen honderden tipi’s. Het werd het weer een gezellig Nederlands onderonsje tussen de Crow indianen met iedere middag om 16 uur het “Happy Hour van Robert”.
Regelmatig allerlei voorstellingen in de Arena bezocht en er prachtige muziek gehoord, mooie klederdrachten en geweldige danspartijen gezien. Ook was er iedere dag een grote parade. Deze waren ontzettend mooi. Alle mannen, vrouwen en kinderen waren prachtig gekleed en reden in de parade mee op hun mooi versierde paarden. Het dansen was ook weer bijzonder maar het allermooiste was dat we deze keer de “Indian Raley” hebben gezien. Een geweldige paardenrace welke de Boxmeerse metworst rennen vele malen overtreft. Na 4 dagen hebben we afscheid genomen van Martin, Bianca, de kinderen en Robert en Clairy. Wij richting het oosten, Robert richting het westen en Martin naar het zuiden.
Wij zijn eerst nog even naar het Little Bighorn Battlefield park geweest. Hier zijn de Amerikaanse troepen van Generaal Custer 25 juni 1876 door de indianen in de pan gehakt. Het was erg indrukkend. Op weg naar het Theodore Roosevelt N.P. hebben we aan de Bighorn en Yellowstone rivier overnacht. Ook het Makoshika State park bezocht om vervolgens in Medora te eindigen en te overnachten.
Het Theodore Roosevelt N.P. bestaat uit 3 gedeeltes; een zuid, noord en ranch gedeelte. Het zuid en noord gedeelte ligt 80 km. uit elkaar en kan met de auto bekeken worden. De ranch waar alleen de fundamenten nog van staan kan alleen via een lange wandeling worden bereikt. Wij hebben het zuid gedeelte als eerste bekeken en er geen dieren gezien. Die zouden er wel veel rond lopen, maar waarschijnlijk vonden ze het ook te warm. In het park op de camping overnacht. De dag erna naar het noord gedeelte gereden waar we heel veel bizons hebben gezien. Ook hier hebben we op de camping tussen de bizons overnacht.
In New Town naar het uitzichtspunt ‘ Flies Crow High’ gereden waar je een prachtig uitzicht hebt op het stuwmeer Lake Sakakawea. Dit meer is ontstaan door de Missouri rivier af te dammen. Het Three Tribes museum bezocht wat weer zeer informatief was en in het Four Bears Park aan het meer mocht je na aanmelding gratis overnachten.
Dit dus gedaan! Als het gratis is zijn wij “echte Hollanders” er natuurlijk bij!
Een toeristische route bracht ons naar Yellow Knife Indian Village. Hier was een replica te zien van een aarden huis waar de Plaine indianen in woonden wanneer ze niet op jacht waren. In Stanton konden we in het stadspark overnachten.
In Washburn zijn we naar een informatie centrum geweest over de Lewis and Clark Trail. Lewis en Clark hebben de loop van de Missouri rivier in beeld gebracht als ook de rivieren die in de Missouri uitkomen tot aan de grote oceaan. Ze hebben er 2 jaar over gedaan en onderweg forten gebouwd waarvan we hier een replica hebben bezocht. Vanuit Washburn verder naar Bismarck, de hoofdstad van Noord Dakota. Inkopen gedaan, een wasserette bezocht en op een camping water getankt en het toilet leeg gemaakt. Na een dagje rust weer verder gereden en zo kwamen we in Gettysburg. Overigens niet het beroemde Gettysburg van de veldslag in de burgeroorlog. Mooi plaatsje gevonden om te overnachten maar helaas werden we belaagd door stekende vliegen en hordes van wespen. De volgende morgen dus snel weer op pad. Langs grote zonnebloemvelden naar Zuid Dakota’s hoofdstad Pierre.
Aan de Missouri rivier een mooi plekje gevonden met bomen om in de schaduw te zitten en een waterpunt om ons regelmatig met de waterslang te verkoelen. Het was weer meer dan 40 graden. We zijn vroeg in de ochtend het Capitool van Pierre gaan bezoeken. Het Capitool is het regeringsgebouw van de staat. Iedere staat heeft een Capitol en ze zijn qua uiterlijk allemaal het zelfde! Deze in Pierre had nog een authentiek interieur. Het was een prachtig gebouw met een prachtige inrichting.
Omdat het Labourday weekend was en nog steeds erg warm besloten we om tot na het weekend hier te blijven.
Na de “hittepauze” weer op pad en in Mitchell het Corn Palace (maiskolven paleis) bezocht. Het is in 1892 gebouwd en was bedoeld om hun gewassen op een ludieke wijze te tonen. Een Corn Palace was er toentertijd in deze omgeving in iedere stad. Het Corn Palace in Mitchel is nog de enigste ter wereld. Het Corn Palace wordt elk jaar van nieuwe “muurschilderijen van maiskolven” voorzien met steeds een ander thema. Hier worden de 12 locale maissoorten voor gebruikt. De verschillende maissoorten hebben ook verschillende kleuren zoals; rood, bruin, zwart, blauw, wit, oranje, calico, geel en zelfs groen. Het was bijzonder om te zien.
Iowa/Kansas/Oklahoma
In Siouxfalls zijn we naar het Fallspark geweest. Dit is een park dat is gerealiseerd rondom kleine watervalletjes in de Big Sioux Rivier. Hier een heerlijke wandeling gemaakt alvorens weer verder te gaan. In een boerengehucht dat zich de hoofdstad van de tornado’s noemt; Centerville overnacht in een mooi park. Hier moest geklust worden omdat de motorkap niet meer open ging en het olie- en koelstofpijl moet toch af en toe gecontroleerd worden. De kabel bleek gebroken dus na veel gedoe de motorkap toch kunnen openen en een noodoplossing gemaakt. De dag erop weer verder richting Austin in Texas om daar Kenneth en Yvonne te gaan bezoeken. Deze kennen we uit de Rode kruis tijd in Roemenië.
Tot in Omaha veel over de autobaan gereden. Er was weinig te zien en te beleven. Bij een grote Cabela winkel overnacht. In Topeka, de hoofdstad van Kansas aan het Osaga State Fishing meer op een wat verwaarloosde gratis camping een mooie plek gevonden om er de rest van de dag te genieten. Het was nog steeds erg warm en we hadden weer veel kilometers gereden de laatste dagen. De dag erop verder naar Oxford waar een mooie dorpsparking ook dienst deed als camping. Het was er druk vanwege een autoshow en een 10 daags Jazz festival 10 kilometer verderop in een stadje. Het was er gezellig en we zijn er het hele weekend gebleven.
Texas/Missouri/ Missisipi
Maandagochtend werden we wakker en het regende! Dat was weer een tijdje geleden. De beslissing was snel genomen ook omdat we nog veel kilometers moesten rijden om dezelfde avond in Texas te arriveren. Via het Texas welkomst centrum waar we veel info kregen verder gereden naar Denton waar we hebben overnacht. Inmiddels hadden we de regen weer achter ons gelaten en het was er ontzettend benauwd.
Via een meer in Temple en een overnachting op een camping vlak boven Austin zijn we naar Yvonne en Kenneth gereden. Zij wonen in een rustige buitenwijk in zuid Austin. Omdat het nog steeds erg warm was het aanbod aangenomen om bij Yvonne en Kenneth binnen te slapen. Kenneth moest alle dagen werken dus samen met Yvonne de nodige dingen ondernomen in Austin. Het was erg gezellig. Na het weekend weer verder naar San Antonio. Dit is een erg mooie en gezellige stad aan de San Antonio rivier. We hebben er een lange wandeling langs de rivier gemaakt over de riverwalk met leuke winkeltjes en terrasjes. Verder de Mexicaanse markt bezocht waar we ons weer in Mexico waanden, geweldig! Verder ook nog een rondvaart over de San Antonio rivier gemaakt.
Inmiddels waren we al een 2 maanden bezig met de verscheping van de camper naar Nederland te regelen vanuit Baltimore. Op zijn Amerikaans hadden we hier veel papieren voor nodig en viel er veel te regelen. Een van de benodigde papieren was een 75-01 formulier wat we hadden moeten vragen bij binnenkomst in de VS. Hier hadden we nog nooit van gehoord en we konden het ook nergens op internet vinden. Na veel heen en weer gemail en gebel met de scheepsagent bleken we het toch echt nodig te hebben omdat de kans bestond dat de camper anders geweigerd werd. Het formulier was alleen aan de grens met Canada of Mexico te verkrijgen. Vandaar dat we vanuit San Antonio naar de grens met Mexico zijn gereden. Hier gaf de douane aan nadat ze met diverse collega’s overlegd hadden dat ze het formulier niet konden invullen omdat het een invoer formulier was en de camper niet permanent was ingevoerd maar tijdelijk in de VS was! Een Tempory Import Paper was in de VS ook niet nodig dus konden we weer zonder de benodigde papieren vertrekken. Een omweggetje van 1000 km voor niets. Dit terug gekoppeld aan de scheepsagent welke aangaf dat we het toch echt nodig hadden om geen problemen te krijgen in de haven van Baltimore. Hij zou proberen of een collega in San Diego er een kon regelen?
Later kregen we een mailtje dat de Douane in San Diego er wel eentje kon regelen en dat het ongeveer $ 250,- ging kosten! We moesten dan wel nog eerst de benodigde kopieën van de camper papieren opsturen; zelfs nog de aankooprekening in Nederland. Wie heeft die nu bij zich als hij op reis is? Dus weer het nodige werk. Uiteindelijk met een eigen gemaakte rekening en nog wat zelf gemaakte papieren kregen we de melding dat alles in orde kwam.
Nu we toch helemaal in het zuid westen waren zijn we doorgereden naar Brazos Island waar de lanceerbasis Space X van Elan Musk was. Bizar hoe dicht je bij de raketten kunt komen en interessant om te zien hoe het allemaal gemaakt wordt. Helaas geen lancering binnen afzienbare tijd omdat er geen vergunning werd verleend i.v.m. al het afval wat vrijkomt bij een lancering. Een of andere milieuorganisatie had het verlenen van een vergunning tegen gehouden waardoor de lancering was uitgesteld. Jammer en dus maar weer verder. Zo kwamen we dezelfde dag nog aan in Riviera waar we een mooie overnachtingsplaats vonden met uitzicht op zee.
Verder de prachtige kust van Texas gevolgd en op diverse mooie plekjes op en aan het strand gestaan. Het was heerlijk om verkoeling te vinden in zee welke ook nog erg warm was. In Missouri de kust gevolgd door de moerasgebieden (de Bayou) die tussen de zee en kuststrook liggen. Hier zagen we schildpadden, alligators, roze lepelaars en veel andere watervogels. Ook werden we hier geconfronteerd met de gevolgen van orkanen en zagen we hier huizen, loodsen, fabrieken en kerken die compleet vernield en verlaten nog overal stonden. Het enigste wat gerestaureerd of nieuw was waren de grafstenen op de kerkhoven! Erg luguber om dat zo te zien.
Onderweg richting New Orleans reden we overal tussen de suikerriet velden. Een bezoek aan een plantage mag je niet missen al is het alleen al om te zien en te horen hoe de slaven vroeger zijn behandeld. We zijn op Oak Alley geweest, een suikerriet plantage die vlakbij de Mississipi Rivier lag. Een grote plantage die gekenmerkt word door een ongekende rijkdom verkregen uit de harde arbeid van de slaven. In de slavenhuisjes ook allerlei marteltuig gezien waarmee de slaven mishandeld zijn.
In New Orleans zijn we op een camping gegaan omdat iedereen ons waarschuwde dat dit een hele gevaarlijke stad zou zijn. Dan willen we de camper niet ergens achterlaten wanneer we de stad gaan bezichtigen. We zijn een paar keer naar de stad geweest en dan met name in het French Quarter. Overal prachtige gebouwen en er heerst overal een geweldige sfeer mede omdat je waar je ook komt overal de jazz muziek hoort. In het Louis Armstrong Park wordt de wereld beroemde trompettist geëerd. Ook in verschillende restaurantjes de heerlijke specialiteiten geproefd zoals de Po-Boy (een broodje belegd met garnalen), de Gumbo (een stoofpot) en Jambalaya (een groenterijst met garnalen). Voor koffie met beignets zijn we naar het 100 jaar oude Café du Monde geweest. Dit café is 24 uur per dag open en zit 24 uur per dag vol!
Florida/Georgia/South Carolina
Onze eerste stop in Florida was bij het welkomscentrum. Deze zijn hier in de VS vaak zeer informatief met vaak regio info en info over de staat. In Crystal River hebben we een Airboottocht gemaakt door de Bayou en manatee’s (zeekoeien) gezien. Verder zagen we ook nog enkele dolfijnen. In Saint Petersburg hebben we een tolkastje geregeld omdat in het oosten van Amerika veel tolwegen zijn die niet cash of met de creditcard betaald kunnen worden. Lang leve de digitale wereld!
In het Big Cypres National Preserve zagen we zoals de naam al aangeeft vele grote cypressen. Het had er de laatste dagen veel geregend wat de onverharde weg een echte off-road route maakte. Daardoor waren we ook bijna de enigen die in het park waren omdat het park op dat moment niet met een gewone auto toegankelijk was. Het was een prachtig park met links en rechts overal water in de bossen. Ook liepen er veel duikers onder de weg door waar we heel veel vis en krokodillen hebben gezien. Het water was er ontzettend helder waardoor je alles onder water kon zien. Aan het eind van het park op een vroegere camping overnacht om de volgende ochtend verder te gaan in de Everglades. De Everglades sluiten aan op Big Cypres en ook dit was erg mooi. Eigenlijk is het een langzaam stromende ondiepe rivier van 200 km breed welke in zee uitkomt. Door de ondiepte groeit er overal riet en soms wat ander struikgewas. Hierdoor is het een paradijs voor vele vogels. Hier zagen we we ook weer veel manatee’s in de diepere wateren rond zwemmen.
Vanuit de Everglades naar Key West. Omdat je nergens vrij mag kamperen zelfs niet ergens mag parkeren tussen 24 en 6 uur twee campings geboekt in nationale parken. Deze zijn nog betaalbaar want anders ben je al gauw voor een plaatsje zonder faciliteiten meer dan $100,- kwijt! In de nationale parken ligt de prijs hier rond de $60,- dus houden we weer wat centjes over voor een heerlijk flesje wijn of biertje!
De weg van Key Largo naar Key West is 160 km lang en gaat over 42 lange bruggen die de eilandjes met elkaar verbind. De langste brug is 11 km. De route genaamd de US 1 begint aan de Canadese grens in Maine en eindigt na 3825 km in Key West. Key West is zeer toeristisch maar je moet er geweest zijn als je Florida bezoekt. Het is het zuidelijkste punt van de VS en het ligt maar 150 km van Cuba verwijderd. We hebben er lekker een dagje rondgewandeld tussen de prachtige heren huizen, langs de oude haven en heerlijk gegeten bij de Crazy Lady Brewery met wat heerlijke biertjes erbij.
In Key West liepen overal hanen kippen en kuikens rond en in ieder souvenirsshop stonden deze ook centraal. Bij navraag waarom deze overal vrij rondliepen kregen we te horen dat deze vroeger waren meegebracht door de Cubanen om teken en muggen te eten. Later werden ze gebruikt voor de hanengevechten. Toen dit verboden werd kregen ze een beschermende status.
Na de Key’s via Miami de kust gevolgd met verschillende mooie stops en overnachtingen op of aan de stranden. In Port Canaveral zijn we de camping opgegaan en hebben ons 4 dagen vermaakt met het bekijken van aankomende en vertrekkende cruiseschepen. Op zaterdagavond waren we getuige van de lancering van een raket die de Starlink satellieten naar de ruimte brengt. Kennedy Space Center hebben we over geslagen. De entree was meer dan $ 120 p.p. en onze interesse in ruimtevaart is niet zo groot dat we dat geld daar voor over hadden. Via een prachtige kustroute verder naar het noorden gereden.
In San Augustine wat omschreven staat als het mooiste stadje van de VS hebben we een tussenstop gemaakt. Met een citytour in een hop-on, hop-of treintje bij een Whiskey Stokerij uitgestapt waar we aan een gratis proeverij konden deelnemen. We kregen vele soorten whiskey puur te proeven, maar ook in mix dranken. Helaas waren de flesjes drank die men kon kopen weer heel erg duur. Het was dan ook erg oude en goede whiskey. Na de proeverij nog wat in het mooie oude gedeelte van het stadje rond gewandeld om daarna de camper weer op te zoeken.
De volgende ochtend richting Jacksonville en vlak achter de haven een paar dagen midden in een State Park in de duinen gestaan. Hier zagen we ook weer de grote zeeschepen en cruiseschepen de haven binnen varen. Verder kon je mooi wandelen over de stranden en in de duinen en zag je ontzettend veel verschillende vogels. Savannah was onze volgende stop. Het was een erg bijzondere stad met veel historisch goed bewaarde huizen en gebouwen. In iedere wijk was wel weer een groot park met heel grote bomen die vol zaten met het “indianenhaar”! De haven aan de Mississipi is erg authentiek.
North Carolina/Virginia
Vanuit Savannah via Augusta naar Cherokee gereden. In Augusta een paar dagen aan de Mississippi inde jachthaven gestaan. De beroemde James Brown zou uit Augusta komen en er zijn straten en pleinen naar hem vernoemd en hij heeft ook een standbeeld. Cherokee ligt aan de voet van de Smoky Mountains. Hier hebben we op de parking van het casino overnacht. Cherokee ligt in het indianen reservaat van de Cherokee indianen en dat is weer te zien aan de souvenirs in de winkels die allemaal indiaan gerelateerd zijn. We zijn naar het Cherokee Museum geweest wat erg informatief en mooi was. In Cherokee had inmiddels de winter zijn intrede gedaan en vroor het ‘s nachts 6 graden. De zomerkleding omgewisseld voor de winterkleren en de kachel aan!
Een dagje getoerd door het Nationaal park de Smoky Mountains. We reden door de bossen die inmiddels in prachtige herstkleuren getint waren. We zagen er grote kuddes Elken en prachtige ijspegels die aan de bergwanden hingen. Boven op de pas een een wandeling naar het uitzichtpunt Clingsman Dome gemaakt. Het was maar een korte klim maar heel erg steil. Samen met ons stonden veel mensen om de 100 meter uit te puffen. Het is vakantietijd voor de bejaarden!
Vanuit Cherokee zijn we de Blue Ridge Parkway, een route van 750 km over de kammen van meerdere bergen gaan rijden. Die loopt door de staten North Carolina en Virginia. ‘s Nachts was het erg koud, maar overdag was het nog lekker weer in het zonnetje. We hebben leuke overnachtingsplekken aangedaan en na een 9 dagen bereikte we het einde. Daarna nog de aansluitende Skyline Drive gereden die door het Shenandoah Nationaal Park loopt en 168 km lang is. Overal genoten van de prachtige herfstkleuren.
Maryland/New Jersey/ New York
In Fairfax hadden we voor de laatste dagen een camping gereserveerd aan Lake Fairfax om de camper in orde te maken voor de verscheping vanuit Baltimore. De papieren bij elkaar gezocht en gekopieerd, de koelkast en vriezer leeg gemaakt en weg gedaan wat weg kon. Verder de tussenwand er weer ingezet zodat men op de boot niet in ons woongedeelte kan komen. Verder een afspraak gemaakt met een escortbureau voor een escorte in de haven. Toen alles geregeld en klaar was de laatste morgen de gasfles ook uit de camper gehaald. Deze mocht niet mee wat we wel konden begrijpen gezien de vele RORO’s die de laatste jaren in brand hebben gestaan.
Via de autowegen door Washington naar Baltimore gereden en ons bij het escortbureau gemeld. Na controle van de benodigde papieren en afspraken over de prijs van de escorte ( $90,- per uur) konden we de escorte volgen op het haventerrein. We hebben er eerst de nodige rondjes gereden om na een uur op hetzelfde punt uit te komen. Er moest blijkbaar geld verdiend worden met langzaam rondjes rijden. Uiteindelijk werden we gemaand om uit de camper te komen om samen met de escorte de papieren af te geven bij het kantoor van Ceres. Daarna kwam de douane de camper controleren waarna er druk gebeld werd. Er kwamen twee wagens aan van de haven inspectie. Na een extra controle kregen we te horen dat de camper niet mee mocht i.v.m. de kapotte voorruit. Aangegeven dat verscheper Kline akkoord was gegaan en het had goedgekeurd. Men wilde van Kline zelf de bevestiging hebben dus toen maar over en weer aan het bellen met de scheepsagent. Na een drie kwartier kregen we eindelijk een positief bericht dat de camper mee mocht. We mochten achter de dame van Ceres aanrijden en de Queen parkeren voor transport naar Zeebrugge. Toen bij de escorte in de wagen en terug naar het escortebureau. De dame was wel nog zo vriendelijk om ons een eindje verder bij de Mac af te zetten omdat we daar dan een taxi konden regelen. Totdat we hadden afgerekend was de wagen hermetisch afgesloten We moesten $180,- aftikken voor een service die ook in een half uurtje had gekund.
Na bij de Mac te zijn bijgekomen van de spanning en stress in de haven de taxi geregeld en ons in Baltimore bij het hotel laten afzetten. ‘s Avonds nog even gezellig de stad in geweest en lekker gaan eten in een Afghaans restaurant.
De volgende ochtend met de Greyhoundbus naar New York gereisd. We hadden een hotel midden in de Chinese wijk in Manhattan. We hebben 2 dagen rondgereden met de hop-on, hop-of bus en zoveel mogelijk bezocht als mogelijk was in 2 dagen. De “Rock of the top” lag op de 66ste verdieping op 260 meter hoogte van het Rock hotel en we hadden er een prachtig uitzicht over Manhatten. Verder een paar maal op Time Square geweest met zijn overdadige neon reclames en het 9/11 museum en memorial bezocht. Het museum was erg indrukwekkend en we moesten er regelmatig een traantje wegpinken van de emoties die boven kwamen bij het zien van alle ellende! Verder de wijken Chinatown en Little Italie een paar keer bezocht en daar ook telkens uit gaan eten. Na drie dagen Manhatten ons af laten zetten met de hotel taxi op JFK airport. Hier eindigde onze reis in de Amerika’s. We hebben de Panamerica zigzaggend gereden van Ushuaia naar Dead Horse en maar liefst 250 duizend kilometer in 9 jaar op dit continent rond gereden.
Het is tijd voor nieuwe avonturen!