Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar. 

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal. 

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens. 
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen. 

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest! 

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.

Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar. 

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal. 

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens. 
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen. 

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest! 

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.

Reisverslag Australië Zuid

Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar. 

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal. 

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens. 
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen. 

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest! 

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.
Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar. 

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal. 

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens. 
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen. 

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest! 

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.

Reisverslag Australië Zuid

Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar. 

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal. 

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens. 
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen. 

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest! 

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.

Nadat we de staatsgrens tussen Victoria en Zuid Australië waren gepasseerd moesten we eerst inkopen doen. Je mag namelijk geen vers fruit en groente meenemen i.v.m. fruitvliegjes. Dit geld voor bijna alle staatsgrenzen.

Bij de Tantanoola Cave , een druipsteengrot, een stop gemaakt. Het was maar een grote grot met mooie stalagmieten en stalactieten en een klein meertje . Vanwege zijn geringe omvang waren we er snel klaar.

In Kingston SE hebben we een paar dagen doorgebracht. We zijn er naar Larry de Giant Lobster gewandeld en door het kleine centrum geslenterd. Natuurlijk ook weer lekker gegeten in een visrestaurant. Murray Bridge aan de Murray rivier was de volgende stop. De Murray rivier is met zijn 2508 km. de langste rivier van Australië. Hij ontspringt in de Australische Alpen en vormt vervolgens de grens tussen de staten New South Wales en Victoria. Daarna buigt hij af naar Zuid Australië om in zee uit te monden.

Ondertussen hadden we ook geprobeerd om een ferry te boeken naar Kangaroo Island. Helaas was deze ook al tot eind januari volgeboekt. Weer een teleurstelling want ook de ferry naar Tasmanië welke we eind november probeerden te boeken zat al maanden vol! We zullen blij zijn als de zomervakantie eind januari voorbij is, maar dan lopen we het risico om tussen de grijze nomaden terecht te komen die de Australische droom volgen; de Round Australia trip!

Via Parham, Crystal Brooke en Port Germein kwamen we in Port Augusta. Na een dagje voorbereiden zijn we naar Coober Pedie gereden via de Stuart Highway. Langs de weg veel karkassen van aangereden Kangaroos. Coober Pedie is de opaalstad van Australië, hier zijn veel mijnen waar de kostbare stenen gedolven worden. Het werd gedurende ons verblijf daar steeds warmer en daarom moesten we ons voorgenomen plan om de Oodnadatta track te gaan rijden laten varen. Het zou in de outback meer dan 45 graden worden!
Dat vonden we onverantwoord voor mens en materiaal.

We zijn weer via de Stuart Highway naar Port Augusta teruggereden. Hier hebben we de hitte uitgezeten op een camping met de airco aan en een nieuw plan gemaakt. Besloten om een ronde op het Peninsula Eyre te maken waar we grotendeels de kust hebben gevolgd. We hebben er op leuke en mooie beach campings overnacht; de aanwezige silo art bekeken; een koala sanctuaria bezocht en een uitstapje naar het binnenland gemaakt om prachtige rotsformaties te zien. Hier hebben we ook voor de eerste keer de gehele dag off-Road gereden. Soms over goede gravelwegen, soms over ontzettend slechte gravelwegen en soms door wat los zand. Duidelijk werd wel dat de Dancing Roo niet zo van springen houd als de echte Kangaroo! Ze had een verschrikkelijke hekel aan het diepe wasbord, net zoals wij overigens.
Volgende keer toch maar wat langzamer of ook voor de korte stukken lucht aflaten! De laatste dagen op het schiereiland in mooie kleine vissers dorpjes overnacht. De enkele bewoners van het dorpje beheerden er een gemeenschapshuis waar iedere avond heerlijk gekookt werd en waar je een koel pilsje kon drinken. Om de bewoners gemeenschap te steunen zijn we er lekker gaan eten en een koel biertje gaan drinken!

De volgende etappe was het rijden van de Nullarbor wat in het latijn ”geen boom” betekent. Hij loopt van Port Augusta tot Norseman en is 1450 km. lang. Langs de Nullarbor ligt de langste golfbaan ter wereld met 18 holes op een afstand van 1365 km. Je moet wel zelf je clubs en ballen meenemen. Om de ongeveer 200 km. is er een roadhouse waar je kunt tanken, eten en wat inkopen kunt doen.

In Penong even gestopt en het windmolen museum bekeken. Hier staan zo’n 36 oude ijzeren windmolens die vroeger water oppompten. IJzeren windmolens worden nu ook nog door heel Australië gebruikt om water op te pompen. Daarna via een gravelweg met veel wasbord en diepe gaten naar het roze Lake MacDonnell gereden. Nog wat door gereden naar Point Sinclair, een prachtige baai met een Jetty en een door een haaiennet afgeschermd stukje zee om veilig te kunnen zwemmen. Helaas was het verboden om hier te overnachten. Over de vreselijk slechte weg terug naar de Nullarbor gereden om 40 km. verder weer een onverharde weg op te gaan naar Fowler Bay.

Hier hebben we de planning weer aangepast en zijn 2 dagen langer in Fowler Bay gebleven vanwege de hittegolf op de plaatsen waar we langs moeten op de Nullarbor. Het werd er weer rond de 46 graden. Nadat we de warmte hadden uitgezeten weer terug naar de Nullarbor. Waar we bij Roadhouse Nullarbor hebben overnacht en de beroemde Nullarburger hebben getest!

De volgende dag de Bunda Cliffs bekeken en vervolgens na een grondige controle op groente en fruit de staatsgrens naar West Australië gepasseerd.