Mexico 2019 (1)

Schreven we bij het grensgebeuren in Belize dat het niet gekker moest worden: nou het kan nog gekker!!! Om in Mexico een Tempori Import Paper voor 10 jaar te krijgen moet op het kentekenbewijs staan dat het een kampeerwagen is. Nu word dat op het Nederlandse kentekenbewijs aangegeven met de volgende Code: M1/SA. Als de douane deze code echter op de computer in tikt komen er alleen maar tanks naar voren! Ook een conformiteitverklaring hielp niet! Het hoofdkantoor in Mexico City is zelfs ingeschakeld om de douaniers ervan te overtuigen dat het geen tank is en deze afkorting echt staat voor kamperauto! Na 4 uur wachten kwam er dan eindelijk toch een positief bericht uit Mexico City: we rijden rond in een kampeerauto en niet in een tank! Dat laatste zou overigens ook wel leuk zijn geweest! We hebben nu een TIP tot februari 2029 en kunnen dus 10 jaar zonder problemen in Mexico blijven.

Volgens de reisgidsen behoort Mexico tot noord Amerika en hebben we onze reis door midden Amerika er nu op zitten. Dat Mexico een ander land was dan Belize en de overige landen in midden Amerika merkten we meteen. Een goede infrastructuur met veel verkeer en winkels waar weer van alles te koop was.
 
Onze eerste stop was bij de Amerikaanse supermarktketen Walmart, waar we flink hebben ingeslagen omdat we bijna “niets” meer op voorraad hadden! Bij de laatste grensovergangen mochten we namelijk geen verse voedingsmiddelen meebrengen en in Mexico was alles stukken goedkoper. Vervolgens naar camping Yax Ha gereden welke ten noorden van Chetumal aan zee lag. Hier een paar dagen geacclimatiseerd, heerlijk geluierd en in het zwembad verkoeling gezocht.

Een 30-tal kilometer verder ligt Lago Bacalar, een meer met  zeven kleuren. Hier een boottochtje gemaakt. Aangezien men ons niet had verteld dat er gezwommen kon worden onderweg hadden wij geen zwemspullen bij ons. Omdat wij ons niet prettig voelen om met kleren aan te zwemmen zoals de lokale bevolking hier doet zijn we in de boot blijven zitten. Gelukkig was er een grote koelbox met bier aan boord zodat we ons toch hebben vermaakt! Na 3 uurtje waren we weer terug bij de camper. Na 2 dagen Bacalar  ons verplaatst naar Buanavista een heel klein dorpje aan het noorden van het meer. Hier 2 dagen aan het meer gestaan en heerlijk kunnen zwemmen in het prachtige helder blauwe/groene water.
 
Vanuit het Lago Bacalar zijn  we naar Mahauel aan zee gereden. Dit zou een toeristendorpje in opkomst zijn, maar dat was volgens ons toch wel al heel lang geleden. Elke dag meerden er 2 tot 3 cruiseschepen in de haven aan en werd het dorpje overspoeld met de hoofdzakelijk Amerikaanse passagiers. Het zijn goedkope Cruises waarbij alles gratis is behalve de alcoholische dranken. De boulevard puilde uit en iedereen probeerde er een slaatje uit te slaan. Diverse restaurants, veel bars, honderden massagetafels  op het strand, duizenden dezelfde souvenirkramen, honderden ligstoelen naast elkaar op het strand en vooral veel sterke drank verkoop. Op de camping waar we stonden was het gelukkig lekker rustig en was het aangenaam vertoeven met een heerlijk zeebriesje.

Uxmal, bijna aan de andere kant van het schiereiland Yucatan was ons volgende reisdoel. Uxmal ligt in het binnenland en daar is het een graad of tien warmer dan aan de kust. Het was zo’n 35 graden bij een hoge luchtvochtigheid dus was het weer even wennen! Toen we aankwamen en de motor uitzetten hoorden we lucht ontsnappen en dat betekende dat er weer gesleuteld moest worden alvorens weer veilig verder te kunnen. De volgende morgen de Maya Ruines van Uxmal bezocht. Deze waren wederom erg mooi. Na ander half uur hadden we alles wel weer gezien en zijn we gaan sleutelen. Al snel was er duidelijk wat er aan de hand was. Een knelkoppeling aan de luchtcompressor lekte lucht. Omdat we geen reserve bij ons hebben heeft Ton dit op de Afrikaanse manier gerepareerd. Dit betekend een draadje er omheen draaien en de koppeling lekte niet meer!  We konden weer zonder problemen verder!

Binnendoor over smalle secondaire wegen zijn we naar Campeche gereden. Het aantal verkeersdrempels (TOPE’S) welke we hier tegenkomen is abnormaal. In ieder dorp, bij iedere kruising, bij iedere school en/of ziekenhuis en bij ieder huis hebben ze drempels in allerlei soorten en maten. Het vergt veel opletten om er geen te missen. In Campeche  bij de Walmart overnacht. In de vroege ochtend zijn we de koloniale binnenstad gaan bezichtigen. Deze was mooi, maar we krijgen ondertussen de indruk dat we een beetje verzadigd raken!  Buiten het centrum lag de markt welke we natuurlijk ook bezocht hebben. Als culinaire levensgenieters kunnen we van de markten met de verse vis, het verse vlees en de verse groenten en fruit nog steeds genieten. Voor ons blijven deze altijd leuk en gezellig.

Na 2 dagen zijn we naar Celestun, een dorpje aan de rand van een natuurgebied waar veel flamingo’s zitten vertrokken. Onderweg zijn we in in Pomuch een Maya dorpje gestopt om het kerkhof te gaan bekijken. Pomuch heeft een heel bijzondere traditie rondom hun doden.  Na 3 jaar wordt het lichaam op of rond Allerzielen uit de grafnis gehaald en maakt de familie de botten en schedel schoon. In een klein kistje voorzien van een mooi geborduurd kleedje word het skelet in een open nis met bloemen bij gezet. Vanaf nu wordt elk jaar op Allerzielen het kistje uit de nis gehaald, het skelet weer  schoongemaakt en voorzien van een nieuw kleedje. Het was een zeer bijzondere ervaring om over een kerkhof te lopen waar je overal schedels en botten ziet liggen soms zelfs nog met haren en gemummificeerde stukken huid.

In Celestun, een stoffig vissersdorpje zijn we  met de eigenaar van de camping in zijn motortaxi een flamingo tour gaan rijden. De flamingo’s zijn hier erg donker oranje gekleurd. Naast het feit dat Celestun een stoffig vissersdorpje is is het ook een erg vervuild dorpje. We hadden de indruk dat er nog nooit een vuilniswagen was geweest. Overal veel vuilnis en weggewaaid plastic. Ieder stukje brak land was uitgegroeid tot een vuilniskuil en overal hing een vieze penetrante geur. Nadat we er onze watertank weer gevuld hadden zijn we naar Progreso gereden.
Progreso is een grotere havenstad aan de golf van Mexico. We vonden een mooi plaatsje aan de Malecon. Hier hebben we een heerlijk weekend tussen de Mexicanen en dagjes mensen uit Merida doorgebracht. We werden veelvuldig aangesproken door Amerikaanse of Canadese overwinteraars welke hier in de winter de zomerhuizen van de mensen uit Merida huren. In de zomer hebben de mensen uit Merida de huizen weer zelf nodig omdat het hier aan de kust een 10-tal graden koeler is dan in Merida. Merida ligt maar een 25 kilometer verder in het binnenland, maar het temperatuurverschil is erg groot. Ook in Progreso lagen de Cruiseschepen weer aangemeerd!  Na 5 dagen luieren op het strand, mensen kijken, goed eten en drinken en wat rond wandelen in het centrum zijn we naar Merida vertrokken. Ze hadden onze parkeerplaats nodig voor de carnavals festiviteiten.
In Merida konden we wederom bij de Walmart overnachten. Juist geparkeerd werden we  aangesproken door Carlos, een inwoner van Merida die erg gecharmeerd was van onze camper. Na een half uurtje vertellen over onze reizen werden we uitgenodigd om de volgende dag bij hem en zijn familie te komen eten. Hij zou ons om 18 uur komen ophalen. Later bleek dat hij was vergeten dat hij jarig was en zijn vrouw had als verrassing een tafel gereserveerd bij een goed restaurant. Het eten bij Carlos thuis werd uit eten in een zeer chick restaurant vanwege zijn verjaardag. Rianne, de Nederlandse hulp voor de kinderen, die 2 maanden in het gezin werkt vanuit Work a Way, kwam ons dit vertellen. Onze beste kleding opgezocht en om 20.00 uur werden we opgehaald door Carlos met zijn vrouw, Rianne, en hun drieling. In het restaurant Porifrio’s voegde zijn 2 oudste dochters zich ook nog bij ons. We hebben superchick en  super lekker gegeten en genoten van de gastvrijheid en vriendelijkheid van Carlos en zijn familie. Zoiets bestaat in onze ogen in Nederland niet meer! In Merida was er ook een huishoud accu stuk gegaan en aan Carlos de vraag gesteld of hij wist waar we een accu konden kopen. Carlos bood direct aan om de volgende morgen met Ton op zoek te gaan naar een goede accu.

De volgende ochtend heeft Ton met Carlos rond gereden en diverse bedrijven bezocht. Uiteindelijk besloten en afgesproken met diverse bedrijven dat we in september terug komen. We kopen hier dan 4 nieuwe Gel accu’s en in een garage van een vriend van Carlos laten we deze inbouwen. Ook krijgt “de King” dan meteen een grote beurt zodat deze weer klaar is voor de komende jaren.  Carlos was er mee in zijn nopjes en zei: ok! dan zien we elkaar in september weer! Wat een lieve behulpzame man zijn we toch weer tegen gekomen. De volgende morgen met een Uber naar het centrum van Merida gereden en hier rondgelopen in het koloniale stadscentrum. We merken dat we niet meer echt enthousiast worden en dat we echt een beetje verzadigd zijn.

Zaterdagmorgen zijn we naar Xmatkuil gereden, een dorpje net ten zuiden van Merida waar het carnaval van de stad gevierd word. Op de mega grote parkeerplaats vonden we vlakbij de ingang van een mega feestterrein een plekje met toestemming van de vele politie die er was. Carnaval wordt hier meer dan een week gevierd met optochten, muziek optredens van diverse genre’s, theatervoorstellingen en concerten van beroemde bands en zangers. Dit alles vind plaats op en rond een erg groot feestterrein/feestdorp. Eten en drinken is overal voor bijna niets te koop en al het andere is gratis! We zijn een keer ‘s avonds naar een lichtjesoptocht en een keer overdag naar een optocht wezen kijken. Nog nooit zoiets moois en kleurrijks gezien. Een keer werden we als speciale gasten uitgenodigd op een overdekt podium zodat we mooi in de schaduw konden zitten met een gratis hapje en drankje! We hebben er ook nog een concert en een theatervoorstelling bezocht, er heerlijk gegeten en genoten van de Corona extra waar je met de carnaval per halve liter $1,25 moet betalen. We hebben ons er prima  vermaakt. Wat een feestelijk, kleurrijk en muzikaal spektakel is de carnaval hier!! We hebben er vreselijk van genoten en gaan het in 2020 zeker nog een keer dunnetjes overdoen!

Na drie dagen feesten zijn we uit zelfbescherming maar weer verder gegaan om ons met een iets andere cultuur bezig te gaan houden. Chichen Itza de laatste Maya stad die we deze reis bezoeken was de volgende bestemming. Chichen itza zelf was weer bijzonder, maar had nog iets heel bijzonders. We liepen er de gehele route door een haag van souvenirs verkopers, die er meer waren  dan ruïnes om te bekijken. Verder was het er ontzettend druk met allemaal Nederlandse en Duitse toeristen die de carnaval ontvlucht waren! Naast wintersport is een strandvakantie in Mexico een manier om de carnavalsvakantie door te brengen. Vanuit Cancun worden ze dan met honderden touringcars naar de ruines gesleept.  Na een kleine 2 uurtjes hadden we het wel gezien tussen alle toeristen en souvenirverkopers en zijn naar Valladolid gereden.

In Valladolid konden we parkeren op een parkeerplaats naast het centrale plein, de Zocola. Ook hier was het nog carnaval welke bestond uit optredens van dansgroepjes van alle leeftijden op het afgesloten plein. Na een hele warme benauwde dag kregen we ‘s nachts te maken met enkele flinke regenbuien. Als je dan denkt dat deze verkoeling brengen dan heb je het mooi mis. Het werd nog benauwder en daarom de stad na een dagje ontvlucht richting zee. In Rio Lagartos op een openbare parking een prachtig plekje gevonden met zicht op de lagoon bij een heerlijk koel briesje. We zijn nog naar Los Colorados gereden waar we veel flamingo’s hebben gezien die hier naar toe komen om over een maand te gaan broeden hier. Verder waren er enkele roze meren. Het water kleurt roze vanwege het zout en de bacterién die in het water zitten.
 
Cancun was ons eindpunt van deze reis. Op een camping hebben we de King gestald en zijn van hieruit naar huis gevlogen. In september starten we hier weer met naar alle waarschijnlijkheid een heel half jaar Mexico.