El Salvador is een land wat we kennen van een langdurige bloedige burgeroorlog welke aan meer dan 70.000 mensen het leven heeft gekost. Ook staat El Salvador bekend om de vele moorden die hier worden gepleegd. Dit is veelal bende gerelateerd. Vele Salvadoranen zijn tijdens de burgeroorlog naar de V.S. gevlucht. Velen konden daar geen werk vinden en sloten zich aan bij een bende. In de jaren 90 heeft de V.S. veel illegale Salvadoranen het land uitgezet. Zij zijn teruggekeerd naar El Salvador maar bleven lid van een bende. De grootste bende in El Salvador is  MS-13 (Mara Salvatrucha) welke ook actief is in Honduras, Guatamala en zelfs in de V.S. MS-13 is door de FBI aangeduid als de gewelddadigste bende van Noord Amerika.

Na Nicaragua en Honduras zijn we in nu dus in El Salvador beland; het derde land wat in midden Amerika bekend staat om de criminaliteit en hoge moordcijfers. Veel mensen zullen zich dan ook afvragen wat we hier te zoeken hebben? Er bestaat geen misverstand over het feit dat er hier veel slechte dingen zijn gebeurd en gaande zijn. Over het algemeen zijn dit zoals boven omschreven bende gerelateerde misdaden. Zoals overal ter wereld kan het zo maar zijn dat wanneer je op de verkeerde plek bent of misschien wel op de goede plek je iets overkomt. Als buitenlander en als overlander moet je oppassen en je gevoel laten spreken om deze situaties te mijden.
 
De grensovergang naar El Salvador kostte nogal wat tijd. Nadat we snel de inreisstempel hadden gekregen bleek dat het krijgen van de T.I.P. niet zo makkelijk ging. Men had een kopie van de T.I.P van Honduras nodig die we niet hadden. We hebben nog geprobeerd om ons eruit te praten door de T.I.P. stempel te laten zien die ook in het paspoort van Ton stond maar dat mocht ook niet helpen. Na veel discussie uiteindelijk teruggelopen naar de douane in Honduras waar onze T.I.P nog boven op de stapel lag en  we snel een kopie van de T.I.P. kregen. Weer terug in El Salvador bleek de douanebeambte de langzaamst werkende te zijn die we ooit hebben meegemaakt. Na een uurtje kwam hij vertellen dat er weer problemen waren. Ton heeft 4 doopnamen en er konden maar 3 namen  worden ingevoerd in de computer. Uiteindelijk werd besloten om onderaan de T.I.P. zijn volledige namen te noteren met een stempel en handtekening van de douane. Het duurde maar liefst 2 en een half uur voordat de T.I.P. klaar was en we El Salvador konden binnen rijden.

Direct merkten we dat we in een ander land waren, veel armoedige huisjes in de buurt van de grens, steile slechte smalle wegen en het was er minder groen. Het eerste stadje wat we passeerden was La Palma. Een stadje met prachtig beschilderde voorgevels van de huizen. Helaas was de doorgangsweg smal en steil en was er nergens plaats om te parkeren! Doorgereden naar het koloniale bergstadje Suchitoto. Hier hebben we een overnachtingsplek gevonden bij Centro Arte para La Paz van zuster Peggy. Het Centro Arte para la Paz doet veel aan vrijwilligers werk, scholing en bevordering van de creativiteit onder de kinderen van Suchitoto.

In Suchitoto hebben we nog enkele mensen gesproken die graag over de burgeroorlog wilden praten. De burgeroorlog is  begonnen na de liquidatie van aartsbisschop Oscar Romero. Men heeft toen de conclusie getrokken dat wanneer er een priester tijdens het opdienen van de mis wordt gedood het leven van een gewone burger niets waard is! De rebellen hebben zich toen verenigd in de FMLN en de burgeroorlog was een feit. Het leger voerde regelmatig massamoorden in de dorpen uit om te proberen de rebbelen te ontregelen. Zij waren afhankelijk van informatie van de boeren. De guerrillastrijd vond hoofdzakelijk plaats in de bergen tussen Suchitoto en Perqiun. In 1992 eindigde de burgeroorlog.

Op diverse plaatsen in El Salvador zijn museums en andere Memorials van de burgeroorlog die je kunt bezoeken. Wij hebben hier in Suchitoto een film over de oorlog bekeken en zijn wezen lunchen in het Guazapa Café dat eigendom is van een ex-guerrillastrijder Kenia Ramirez. Hij heeft onder de veranda allerlei oorlogstuig staan welke hij na de oorlog heeft verzameld. El Salvador doet op een kleine manier aan oorlogstoerisme. Je kunt je natuurlijk afvragen of het juist is dat het lijden van mensen als een toeristische attractie geëxploiteerd word! Om verschillende redenen denken wij van wel. Toerisme is een eerlijk inkomen voor de lokale bevolking en de herinnering kan de jeugd van vandaag bewust maken dat oorlog en geweld niets oplevert.