Mauritanië 2
Nadat we de dam
over de Senegal waren overgestoken en nog napratend over de corrupte politie en
douane bij de Mauritaniërs binnen liepen leek het erop dat de Mauritanische
grensbeambten contact hadden gehad met hun Senegalese collega´s. Voor het stempelen
van het paspoort vroeg de politieman €
10,- en toen Ton aangaf dat hij niet meedeed aan deze corrupte praktijken en
"dokter" was werd er vervolgens naar oogdruppels gevraagd want de betreffende
ambtenaar had last van zijn ogen. Al hadden we de camper vol gehad dan had hij
ze nog niet gekregen!
Verder naar de
douane alwaar de camper eerst gecontroleerd moest worden. De douanier die
naar binnen kwam keek rond en vroeg meteen waar de koelkast was. Hem deze aangewezen
waarop direct het bevel kwam om deze te openen. Op de vraag "waarom"
kwam het antwoord dat hij moest controleren of we vis bij ons hadden! Een beetje een vreemd antwoord in een land
waar alcohol verboden zou zijn! Hij keek in de koelkast en zei niets over de
aanwezige blikjes bier. Hij had natuurlijk geen vis geroken! Daarna naar binnen
waar een paar douaniers op hun matrassen al tv kijkend lagen te ontbijten. Zeer
ongeïnteresseerd en minachtend gaven ze met de mond vol aan dat ze het carnet
niet afstempelden omdat we een laisser passer moesten kopen. Aangegeven dat het
carnet eenzelfde document is als het laisser passer maar ze bleven bij hun
standpunt en gingen verder met tv kijken. De douanier wuifde naar zijn ondergeschikte dat hij iets nodig had en
wij werden weggewuifd. Nog eenmaal netjes gevraagd om s.v.p. het carnet af te
stempelen zoals ook voorgaande keren was gebeurd. Met verheven stem werd ons
duidelijk gemaakt dat we maar moesten vertrekken zonder laisser passer. Naar de
wagen gelopen en even overlegt wat te doen omdat we zonder laisser passer grote
problemen konden krijgen met uitreizen.
Ton weer terug naar binnen en met het anticorruptie pasje in de hand
nogmaals gevraagd of ze het carnet wilden afstempelen omdat we anders actie
zouden ondernemen. Het carnet werd in ontvangst genomen en een van zijn
ondergeschikten kreeg de opdracht het te stempelen en te ondertekenen. Dat was
ook weer geregeld! Omdat je corruptie
met corruptie moet beantwoorden nog even de communitytax ontdoken door aan te geven dat we
dokter waren. Dokters hoeven in gemeentes blijkbaar geen belasting te betalen.
Eindelijk konden we Mauritanië via het Nationaal Park Diawling binnen rijden.
We hebben er
weer veel verschillende soorten vogels gezien en ook veel warthogs. Dit zijn de
wratten zwijnen welke illegaal naar Senegal getransporteerd worden om aan de
niet moslims verkocht te worden. Onderweg naar Nouakchott kwamen we de
intercontinental rally nog tegen. Vorig jaar hadden we 2 dagen bij hun in het
rennerskwartier gestaan en met velen contact gehad. Leuk om te zien dat ze je
een jaar later herkennen en met de lichten knipperen of zwaaien. In Nouakchott weer
naar Auberge Menata gegaan omdat deze camping vlak bij de chinees ligt. `s
Avonds dus lekker bij de chinees wezen
eten. Toen we naar bed gingen begon er bij de buren een bruiloftsfeest waar ook een band speelde tot in de vroege
uurtjes. Juist toen we eindelijk konden gaan slapen begon de muezzin te ´zingen`. Na een lekker ontbijtje zijn we nog even bij
de Marokkaanse slager langs geweest en zijn weer verder gegaan.
Onderweg veel
last van een harde noorden wind welke regelmatig in een zandstorm ontaarde. Halfweg hebben we beschutting
gezocht en overnacht bij Gare du Nord.
Dit is een pompstation met een
winkel, restaurant, moskee en bandenreparateur. Er werden banden gewisseld,
geplakt en opgepompt. Regelmatig viel de
stroom uit en werd er aan ons gevraagd of we even de banden konden oppompen van
de wachtende. Men wilde er zelfs voor
betalen, maar dit geweigerd. Na veel handjes
schudden en schouderklopjes stapten ze
dan weer in de auto en verdwenen weer de zandstorm in. Even later stopte er een
auto naast ons om even naar het toilet te gaan.
Toen hij terug kwam werkte de
centrale vergrendeling niet meer en
gingen de deuren niet meer open. Even aangekeken hoe ze het gingen
oplossen en na wat vragen een schroevendraaier uitgeleend. Maar ze kregen hem
niet open. Al snel was het geduld op en werd er een raam uit de achterdeur
geslagen. Met veel gelach verdwenen ze ook weer de zandstorm in. Die konden dus
echt gaan zandhappen!
De volgende
morgen was het windstil en na een ontbijtje en even tanken van ons laatste
Mauritaans geld vertrokken richting
de grens. Onderweg komen we plotseling op een nieuw stuk asfalt met allemaal
straatlantaarns, welke we in heel Mauritanië nog niet gezien hadden. Het bleek
een grote garnizoensplaats te zijn. In de meeste gevallen liggen deze plaatsen
onopvallend, hier worden ze in de spotlights gezet. Aan de grens verliep alles zeer
netjes en zeer correct. Alles werd tot drie maal toe in de computer gezet
evenals onze vingerafdrukken en een digitale pasfoto. Na en half uurtje konden we via het
niemandsland naar Marokko rijden.
Op onze route
door Mauritanië moesten we deze keer 23
keer stoppen voor politie, douane, gendarmerie of verkeerspolitie. Bij allen
was het alleen maar een "fiche" afgeven en met een "Bon
Voyage" konden we weer verder rijden. Petje af voor deze zeer nette
vriendelijke gezagdragers. We zijn maar twee
en een halve dag in Mauritanië geweest maar dat vonden we na de vier
weken in oktober voldoende.
|