Dichtbijenverweg - Mauritanië 2

De browser ondersteunt geen in line frames of is momenteel zodanig geconfigureerd dat in line frames niet kunnen worden weergegeven.

Wie zijn wij > Reisverslagen > 2013 - 2014 > Mauritanië 2

Mauritanië 2

Nadat we de dam over de Senegal waren overgestoken en nog napratend over de corrupte politie en douane bij de Mauritaniërs binnen liepen leek het erop dat de Mauritanische grensbeambten contact hadden gehad met hun Senegalese collega´s. Voor het stempelen van het paspoort vroeg de politieman € 10,- en toen Ton aangaf dat hij niet meedeed aan deze corrupte praktijken en "dokter" was werd er vervolgens naar oogdruppels gevraagd want de betreffende ambtenaar had last van zijn ogen. Al hadden we de camper vol gehad dan had hij ze nog niet gekregen!

Verder naar de douane alwaar de camper eerst gecontroleerd moest worden. De douanier die naar binnen kwam keek rond en vroeg meteen waar de koelkast was. Hem deze aangewezen waarop direct het bevel kwam om deze te openen. Op de vraag "waarom" kwam het antwoord dat hij moest controleren of we vis bij ons hadden! Een beetje een vreemd antwoord in een land waar alcohol verboden zou zijn! Hij keek in de koelkast en zei niets over de aanwezige blikjes bier. Hij had natuurlijk geen vis geroken! Daarna naar binnen waar een paar douaniers op hun matrassen al tv kijkend lagen te ontbijten. Zeer ongeïnteresseerd en minachtend gaven ze met de mond vol aan dat ze het carnet niet afstempelden omdat we een laisser passer moesten kopen. Aangegeven dat het carnet eenzelfde document is als het laisser passer maar ze bleven bij hun standpunt en gingen verder met tv kijken. De douanier wuifde naar zijn ondergeschikte dat hij iets nodig had en wij werden weggewuifd. Nog eenmaal netjes gevraagd om s.v.p. het carnet af te stempelen zoals ook voorgaande keren was gebeurd. Met verheven stem werd ons duidelijk gemaakt dat we maar moesten vertrekken zonder laisser passer. Naar de wagen gelopen en even overlegt wat te doen omdat we zonder laisser passer grote problemen konden krijgen met uitreizen. Ton weer terug naar binnen en met het anticorruptie pasje in de hand nogmaals gevraagd of ze het carnet wilden afstempelen omdat we anders actie zouden ondernemen. Het carnet werd in ontvangst genomen en een van zijn ondergeschikten kreeg de opdracht het te stempelen en te ondertekenen. Dat was ook weer geregeld! Omdat je corruptie met corruptie moet beantwoorden nog even de communitytax ontdoken door aan te geven dat we dokter waren. Dokters hoeven in gemeentes blijkbaar geen belasting te betalen. Eindelijk konden we Mauritanië via het Nationaal Park Diawling binnen rijden.

We hebben er weer veel verschillende soorten vogels gezien en ook veel warthogs. Dit zijn de wratten zwijnen welke illegaal naar Senegal getransporteerd worden om aan de niet moslims verkocht te worden. Onderweg naar Nouakchott kwamen we de intercontinental rally nog tegen. Vorig jaar hadden we 2 dagen bij hun in het rennerskwartier gestaan en met velen contact gehad. Leuk om te zien dat ze je een jaar later herkennen en met de lichten knipperen of zwaaien. In Nouakchott weer naar Auberge Menata gegaan omdat deze camping vlak bij de chinees ligt. `s Avonds dus lekker bij de chinees wezen eten. Toen we naar bed gingen begon er bij de buren een bruiloftsfeest waar ook een band speelde tot in de vroege uurtjes. Juist toen we eindelijk konden gaan slapen begon de muezzin te ´zingen`. Na een lekker ontbijtje zijn we nog even bij de Marokkaanse slager langs geweest en zijn weer verder gegaan.

Onderweg veel last van een harde noorden wind welke regelmatig in een zandstorm ontaarde. Halfweg hebben we beschutting gezocht en overnacht bij Gare du Nord. Dit is een pompstation met een winkel, restaurant, moskee en bandenreparateur. Er werden banden gewisseld, geplakt en opgepompt. Regelmatig viel de stroom uit en werd er aan ons gevraagd of we even de banden konden oppompen van de wachtende. Men wilde er zelfs voor betalen, maar dit geweigerd. Na veel handjes schudden en schouderklopjes stapten ze dan weer in de auto en verdwenen weer de zandstorm in. Even later stopte er een auto naast ons om even naar het toilet te gaan. Toen hij terug kwam werkte de centrale vergrendeling niet meer en gingen de deuren niet meer open. Even aangekeken hoe ze het gingen oplossen en na wat vragen een schroevendraaier uitgeleend. Maar ze kregen hem niet open. Al snel was het geduld op en werd er een raam uit de achterdeur geslagen. Met veel gelach verdwenen ze ook weer de zandstorm in. Die konden dus echt gaan zandhappen!

De volgende morgen was het windstil en na een ontbijtje en even tanken van ons laatste Mauritaans geld vertrokken richting de grens. Onderweg komen we plotseling op een nieuw stuk asfalt met allemaal straatlantaarns, welke we in heel Mauritanië nog niet gezien hadden. Het bleek een grote garnizoensplaats te zijn. In de meeste gevallen liggen deze plaatsen onopvallend, hier worden ze in de spotlights gezet. Aan de grens verliep alles zeer netjes en zeer correct. Alles werd tot drie maal toe in de computer gezet evenals onze vingerafdrukken en een digitale pasfoto. Na en half uurtje konden we via het niemandsland naar Marokko rijden.

Op onze route door Mauritanië moesten we deze keer 23 keer stoppen voor politie, douane, gendarmerie of verkeerspolitie. Bij allen was het alleen maar een "fiche" afgeven en met een "Bon Voyage" konden we weer verder rijden. Petje af voor deze zeer nette vriendelijke gezagdragers. We zijn maar twee en een halve dag in Mauritanië geweest maar dat vonden we na de vier weken in oktober voldoende.

Naar Boven